De thema’s waar we in ons leven bewust of onbewust mee bezig zijn, zijn sleutelthema’s  voor het gaan ervaren van onze goddelijkheid als mens. De onderwerpen zijn voor iedere persoon anders, maar er zijn verplichte en facultatieve onderwerpen die onze levenslessen op Aarde vormen. Er zijn ervaringen die ons direct confronteren met het uitwerken van de dualiteit in ons eigen leven, waarbij het terugvinden van de eenheid een essentieel vormt om onze goddelijkheid opnieuw te ervaren.

Alles wat we hier opbouwen is tijdelijk. Alle aspecten van ons leven en al onze ervaringen creëren we zelf. We nemen alleen ons bewustzijn mee naar de spirituele dimensie waar we na de dood van ons fysieke lichaam heen gaan. De mensen die betrokken zijn bij onze aardse ervaringen zijn verwante- en behulpzame zielen die een rol hebben willen spelen in de onderzoekstocht van ons leven. Wij op onze beurt maken ook deel uit van de onderzoekstocht van anderen, in de mate waarin deze ervaring van belang is voor onze eigen ontwikkeling. We zijn regisseur en hoofdpersoon van ons eigen drama en acteur in de drama’s van anderen tegelijkertijd. Dit houdt in dat we ook zelf verantwoordelijkheid moeten nemen voor ons leven, onze geboorte en onze dood en alle keuzes die we maken.

In deze aardse uitwerking van dilemma’s en illusies ontstaat contact tussen zielen. Bijna iedereen heeft wel eens zo’n speciaal moment in zijn leven ervaren, waarin een contact van hart-tot-hart, van ziel tot ziel kon worden gevoeld. In die momenten ontstaat een wederzijdse verbinding tussen elkaars goddelijkheid en het ervaren daarvan op Aarde. Dit kan slechts een flits van een seconde duren, maar maakt een onuitwisbare indruk. Het is een ervaring van twee zielsverwanten en reisgenoten tijdens onze persoonlijke reizen op Aarde. Deze ontmoetingen en andere liefdesbanden die mensen met elkaar scheppen, of eigenlijk “her-ontdekken”, gaan voorbij de dood. Het maakt ons ook bewust van de eenheid die tussen mensen en alle levende wezens bestaat. We worden zo geraakt omdat we een deel van onszelf in een andere persoon of situatie her-kennen. Daardoor her-kennen we ook onze eigen goddelijkheid.

Door op deze manier naar de rol van anderen in ons leven te kijken, kunnen we de onvoorwaardelijke liefde in ons hart laten groeien, omdat we ons ervan bewust worden dat we deze personen in ons leven zelf hebben uitgekozen om onze levenslessen te leren. Om ons te spiegelen en ons bewust te maken van onze emoties en pijn, maar ook van onze innerlijke kracht en liefdesvermogen, onze goddelijkheid. We zijn geen slachtoffers van relaties of van situaties, maar moeten zelf verantwoordelijkheid nemen voor ons leven, onze keuzes en ons handelen. We kunnen dan dankbaar zijn voor de hulp van anderen bij de drama’s in ons leven en zo boven de dualiteit uitstijgen naar liefde en eenheidsbewustzijn. Deze liefde is verbonden met de eenheid van de goddelijke essentie en niet met individuele zoektochten. We kunnen dit een soort van oerliefde noemen, de liefde die alles en iedereen met elkaar verbindt. De onvoorwaardelijke liefde in ons hart, het Christusbewustzijn.

© Marleen van Wegberg